कविताः बहुरुपी बादलप्रति
-सर्वज्ञ वाग्ले-
सफा, नीलो र स्निग्ध आकाशमा
हरदम मडारिन लालायित हुन्छ
सेतो बाघजस्तो एउटा सफेत बादल
मन्द-मन्द राज महकमा
ढलपल-ढलपल पल-पलमा
स्वाधीनताको पुजारीजस्तो
यत्रतत्र छरिएर
छिनमै गर्जनकासाथ
रुप बदल्दै
हुँकार दिंदै, बिजुलीको
झंकारमा पनि कञ्चन !
छौ तिमी
क्या पुलकित !
क्या तरंगित !
क्या पारंगत !
छिनको चमकमा
तुरुन्तै दर्काउँन पानी
वर्षाउँन चट्याङ
हिउँजस्तो सेतो, भुवाजस्तो कंचन,
हिमालजस्तो अटलतामा
फेरी क्षणभरमै घमण्डमा उत्रिने
छेपाराको चालमा रंग बदल्ने
कञ्चनबाट कालो-नीलो
अनि अन्धकारबाट निराकार
बहुलाउँदै उर्लेर
आकाशबाट तत्क्षण वर्षा भयंकर
एकाएक असिना
लौ ओइरियौ तिमी त बादल !
लाग्दछ- यो त तिम्रै पसिना हो
तिमी सेतोबाट कालो
अनि नीलो बादलको रूप धारण गरेर
क्षण-क्षणमा टुक्रनु अपसकुन भन्छन्
फगत तिम्रा घमण्डले
ईश्वरका सृष्टीमाथी कुदृष्टि लाग्यो
त्यसैले होला
यहाँ...









