कविताः मेरो देशको तस्वीर
–तुलसी घिमिरे–
म वर उभिएको छु
अलिकता पर बगेको खोला होस्
खोलाको पल्लोतिर
अर्धनग्न पहाड होस्
त्यही पहाडको काखमा
मेरो एउटा घर होस्
घरको धुरी नाघेर
उडुन् चराको हुल
म आँगनमा उभिएर
समात्न खोजुँ
माहुरीको रानी
त्यो सुन्दर दृश्य कैद गरेर
खिचुन् बिदेशीले फोटो
म हेरि रहुँ
आफू जन्मेको माटो
आफू हिडेको बाटो ।
मलाई कसैले नबिथोल
म खोला जस्तै बग्न चाहन्छु
चरा जस्तै उड्न चाहन्छु
त्यो अर्धनग्न पहाड
हरियाली बनाउन चाहन्छु
टाढैबाट चराले सोधोस्
कविजी तपाईंको घर कता हो ?
द्वार कता हो ?
नाम के हो ?
काम के हो ?
म पहाडको टुप्पोमा बसेर
भन्न सकुँ
मेरो घर त्यहीँ हो
जहाँ अग्लो हिमाल छ
मेरो घर उ त्यो पर हो
जहाँ बुद्धको जन्मथलो छ
जहाँ खुकुरी भिरेका वीर नेपाली बस्छन्
म चिच्याएर भन्न सकुँ
म कवि हुँ
कविता लेख्छु ।
मेरा कविताहरुमा
मजदुरका पिडा छ्न
किसानका बिद्रोह छ्न
आमाको सपना छ्...








