बालकविताः धुरुधुरु रुन्छु म

–रमेशचन्द्र घिमिरे–
बरु गाली गरेमा
चुप लागेर सुन्छु म
पिटाइ खान डर लाग्छ
धुरुधुरु रुन्छु म

माया गरी फकाउनू
कुरा बुझ्ने भा’को छु
घर जस्तै ठानेर
स्कुलमा आ’को छु

धेरै पढी उन्नतिको
शिखरलाई छुन्छु म
लौरो देखाई नतर्साउनू
धुरुधुरु रुन्छु म

सम्झाएर पढाए पो
कुरो बल्ल बुझिन्छ
गुरुमा र गुरुलाई
देउता जस्तै पुजिन्छ

हजुर झैँ बुझ्झकी
ज्ञानी मान्छे हुन्छु म
चर्को डाँको सुन्यो कि त
धुरुधुरु रुन्छु म ।

–भोर्लेटार, लमजुङ ।