दुई सुत्रकथा

-आर. आर. चौलागाईं-

संविधान

उनीहरू “संविधान ! संविधान !!” भनेर चिच्याइरहे । एक दिन देश रहेन । उनीहरूसँग संविधानको त्यही एउटा खोस्टोमात्रै बाँकी थियो । देश थिएन ।

###
म नै वर्तमान !
“…म नै राष्ट्र हुँ
म नै विचार हुँ
म नै अतीत हुँ
म नै वर्तमान हुँ
र म नै भविष्य हुँ…।”
एक ठाउँमा एउटा शासक यसरी भाषण गरिहेको थियो र उसका समर्थकहरू जोडले ताली बजाइरहेका थिए ।

-हेडौंडा, मकवानपुर ।